Jumpers Knee

Jumpers knee is een veelgebruikte naam voor patellapees tendinopathie. De naam Jumpers knee is ontstaan doordat deze blessure veel voorkomt bij mensen die een sport beoefenen waarbij veel (explosief) gesprongen wordt. Deze blessure komt dus onder andere veel voor bij volleyballers, handballers, badmintonners en basketballers.
Bij een Jumper’s knee is de pees onder de patella (knieschijf) ontstoken of geïrriteerd. Dit kan zorgen voor pijnklachten aan de knie die vooral rond en onder de knieschijf gevoeld worden.
Bij Optimum Zoetermeer merken wij dat deze blessure ook veel voorkomt bij jonge jongens die veel sporten en erg bewegelijke gewrichten hebben.

Therapie:

De therapie bij een jumpers knee bestaat uit het aanpassen van de dagelijkse belasting en sport belasting. Daarnaast wordt fysiotherapie aangeraden ter verbetering van de flexibiliteit van de quadriceps en hamstrings spieren. Excentrische training speelt hierbij een essentiële rol in de revalidatie.

Excentrische training legt de focus op training door middel van spier verlengende oefeningen. Deze vorm van training heeft volgens de recente literatuur net zo veel effect als een operatieve ingreep. Er wordt dan ook aangeraden om minstens 12 weken te trainen voordat een operatie overwogen wordt.

Sporters moeten proberen veel sprongen en hoge-impact belasting te vermijden aangezien dit de klachten alleen maar zal verergeren. Wanneer de pijn begint terug te dringen kan de therapie uitgebreid worden en zal er richting het hervatten van de sport gewerkt worden.

Taping of het dragen van een brace kan helpen bij het afnemen van de pijn. Dit zorgt voor het afnemen van de druk op de patellapees waardoor de pijn afneemt.

Momenteel worden er veel nieuwe therapievormen getest zoals dry needling, shock wace therapie plasmatherapie en verschillende vormen van injecties. Er is echter nog weinig tot geen bewijs over de effectiviteit van deze therapieën.

Indeling Jumpers knee:

Jumpers Knee is een aandoening die geclassificeerd kan worden op basis van de ervaren pijn in relatie tot de fysieke activiteit. Deze classificatie is als volgt:

1. Pijn na sport activiteit
2. Pijn bij het begin van een sport activiteit maar deze verdwijnt tijdens de warming-up, deze kan bij vermoeidheid echter weer terugkeren.
3. Pijn in rust en gedurende activiteit gepaard met de afname van kwaliteit in de uitvoering van activiteiten.
4. Scheuren van de pees

Ook kunnen we aan de hand van de duur van de klachten 3 stadia onderscheiden:

1. Acuut, binnen 6 weken van het ontstaan van de klachten
2. Subacuut, de symptomen zijn tussen de 6 en 12 weken aanwezig
3. Chronisch, de klachten zijn al meer dan 3 maanden aanwezig

Voor beide classificaties geldt dat ieder verder stadium staat voor een langere revalidatieduur.

Prognose:

In de meeste gevallen lost een Jumpers knee zichzelf op met een conservatieve behandeling. Milde tot matige pijn kan echter wel langer aanwezig blijven. In deze gevallen zien we dat lichte recidieven aanwezig blijven maar de fysieke activiteit hier niet door wordt beperkt.

Het proces van terugkeren in de sport is langzaam. Dit proces is afhankelijk van een grote hoeveelheid factoren, ernst van de pijn, mate van dysfunctie, de beoefende sport, kwaliteit van het herstel, het sportieve niveau van de patiënt en de aanwezigheid van intrinsieke en extrinsieke factoren spelen onder andere een rol.

De duur van de klachten is zeer sterk afhankelijk van de duur van de aanwezigheid van de klachten en de ernst hiervan. Zo kunnen milde klachten verdwijnen binnen 20 dagen en duren meer ernstige gevallen soms wel 90 dagen. Er zijn zelfs experts die aangeven dat het bij gevallen waarbij ernstige dysfunctie optreed nodig is om wel 6 tot 12 maanden te revalideren.

Complicaties van Jumpers Knee:

Atleten, coaches, zorgprofessionals en fysieke trainers moeten allen begrijpen dat de behandeling van de Jumpers knee een traag en frustrerend proces kan zijn. Er zijn meerdere valkuilen waar we ons van bewust moeten zijn, een voorbeeld hiervan is het gebrek aan controle over de pijn.
Ook het begrip van de atleet over de pijn en pathologie kan een grote invloed hebben op de ontwikkeling en management van de klachten. Zo wordt sommige atleten verteld dat de klachten die zij ervaren ontstaan zijn door scheurtjes en degeneratie van de pezen en ze daardoor groter risico lopen op het volledig scheuren van de pees, wat angst als gevolg kan hebben. Deze angst kan vervolgens leiden tot slechtere functionele uitkomsten.
Daarnaast kan het over-afhankelijk worden van behandelingen zoals shockwave en injecties als onderdeel van de revalidatie zorgen voor complicaties. Op deze manier kan de focus worden afgehaald van het landingsmechanisme en de kinematica in de sport. De atleten moeten hun sprong en landingsmechanica dan regelmatig opnieuw trainen om toch een adequate revalidatie te hebben.